İsmail Hakkı Özsarı
ÖĞRETMEN OLMAK, ÖĞRETMENLİK YAPMAK, BEN SADECE BİR ÖĞRETMENİM!
“Sadece elini değil onun geleceğini tutuyorsun.
Yalnızca aklına öğretmiyorsun, kalbine de dokunuyorsun.
Sadece gözlerinin yaşını silmiyorsun, içindeki ruhu da besliyorsun.
Onların ne olacağında senin payın çok büyük!
Onlarla bir dakika geçirmiyorsun, ömür boyu sürecek bir anı oluşturuyorsun.
Sen gittikten sonra onlarda yaşayacaksın.
Ne muhteşem bir gücün olduğunu aklın hiç bilmeyecek.
Bu dünyada etkin hiç bitmeden sürecek, sürecek, sürecek…
Ben sadece bir öğretmenim demek mümkün değil.
Sen sözlerin anlatamayacağı kadar büyüksün.
Öğrencinin sana bakışından kim olduğunu,
Öğrencinin sana gülümseyişinden kim olduğunu anla…”
Alıntıdır.
Sevgili okurlarım,
Öğretmenlik yapmakla öğretmen olmak çok farklı şeyler. Yıllar içinde fark ettim böyle olduğunu. Siz sevgili öğretmen kardeşlerimle paylaşmak istedim. Belki yararı olur…
Öğretmenlik yapmak: Mevzuata uyumlu eylemler gerçekleştirmektir. Burada okula gidilir. Zil çalınca sınıfa girilir. Kürsü dedikleri yüksekçe bir yere oturulur. Öğrencilere biraz yüksekten bakmak için olsa gerek!
Önceden hazırlanan plan gereğince buz gibi bir ortamda ders işlenir. Aynı işlem gün içinde ortalama beş kez tekrarlanır. Zaman dolunca da görevi yerine getirmenin huzuruyla(!) eve gidilir. Böylece görev tamamlanmıştır. Bazen orta dereceli okullarda birden fazla sınıfta ders veren öğretmen, öğrencilerinin çoğunun ismini bile öğrenmemiştir. Plan defteri düzenli, yazısı güzelse, bir de derli topluysa teftiş sonucu çoğunlukla ödüllendirilir.
İşte böyle davranmak öğretmenlik yapmaktır. Bu arada öğretmenlik yapmayı aşıp öğretmen olmak ise bambaşka bir şeydir.
Öğretmen olmak için olmazsa olmaz olan çocuk sevgisidir. Gereğinde mendilini çıkarıp öğrencisinin burnunu silmektir. Öğrencisinin en çok güvendiği, gerektiğinde kimseye açamadığı sırlarını paylaştığı insan olabilmektir. Öğretmen olmak için sadece diploma yeterli değildir. Bitirdiği okulun da pek bir önem yoktur. Öğretmen olmak belirlenmiş görevlerin ötesine geçip, hissederek, yaşayarak, öğrencileriyle bütünleşerek var olabilmektir.
Nasıl ki havada oturulmazsa, denizde yürünmezse, karada yüzülmezse teknolojiyi kullanarak uzaktan öğretmenlik de olmaz. Böyle olması tıpkı eldivenle tokalaşmak gibidir. Öğretmen eğitimin öznesidir. Benim gözümde öğretmen; ergen çocuğumu kendisine gözü kapalı teslim edebileceğim ahlak ve karakterde olmalıdır.
Anasayfa