ARAPÇA’DA AY VE GÜNEŞ HARFLERİ ÜZERİNE

Mahiye Morgül

Arap alfabesinde neden Türk kültürünün izleri var diye düşünürken, Kamer ve Şems harfleri öğreten bir siteye girdim. Altına düşündüğümü yazdım:

Ay ile Güneş harfleri ile ilgileniyorum. Ay (Kamer, Bedir), Güneş (Şems, Şam) gibi en eski gök kültürünü temel alarak yazı üretilmesi tesadüf olmasa gerek. Anadolu,  İran, Uygur gibi Asya (Ziya, Işık) kültürü zemin oluşturmuş görünüyor. Pers kadim kültürü Isı ve Işık (Fer ve Har) burada hissediliyor.

“Ay Tanrılılar” diyerek batılı yazarların ifade ettiği Kafkasya ve Kuzey Anadolu (Sirkasya / Başoğuzlu) devletlerinin sembollerinde de hilal ve güneş var. Hilal ortasında NOKTA, Ay ve Güneş tasviridir. Sasani ve Akmenid dönemlerinde kaya mezarlarımızda var. Şu anda Bayburt-Çaykara-İspir üçgeninde bir tepede Kırklar Kalesidir, kaya mezarda hilal ve nokta sembolümüz var. Kadın asker kalesidir, Dede Korkut hikayelerinde de geçer. Esir düşen eşlerini kurtarmak için kadın askerlerin toplandığı yerdir. Anadolu böyle çok sayıda Kırk Kızlar, Kırklar Tepe, Kırklar Kalesi gibi tepelik yerde kaleye sahipti ve bunlarda çokça AY ve NOKTA sembolü Yukarı bakan HİLAL ortasında NOKTA görürüz.

Eğer Arap alfabesinin ortaya çıktığı bilim merkezi İskenderiye kütüphanesi ise, bu bana doğru gibi görünüyor. Çünkü Hem Bağdat hem İskenderiye kütüphaneleri Anadolulu çok sayıda bilgenin dolaştığı ders verdiği yerlerdir. Yani Arap harfleri AY ve GÜNEŞ kültüründen doğduysa, Atatürk bir kere daha haklı çıkar.

Bakın, Lazca CİYA ışık-kıvılcım demek, Rize şivesinde de aynı telaffuz edilir, Farsça ŞUA, Arapça ZİYA, Afrika’nın ortasında ATLAS dağında ve Kenya’da Güneş’e ŞUA deniliyorsa… Biraz daha derin düşünmek gerek.

Arapça AY ve GÜN harfleri, Arap kültürü değil Anadolu Kültürüdür demek geliyor içimden.

Benim adım Arapça zannedilir, Mahiye, Arapça yarı resmi dilimiz devlet katında nüfus dairesinde öyle olduğu için Mahiye yazılmış, ancak ninemin adıydı ve ona MAYE ABA denirdi, yani MAYE adı yerine MAHİYE yazınca adım Arapça oluverdi. Oysa MAYE, UMAY ANA, Öz Türkçe, bebeği koruyan meleğin adı. Bunu anladığımda adımı daha çok sevdim ve kendimi başkalarını ve çocukları korumaya daha fazla verdim. Adımı Arapça düşündüğümde bana aynı ruhu vermiyordu. Artık Türkçe düşünürken kendimi daha fazla Müslüman hissediyorum.

Bence bu yönden bir araştırma yapılsa, TÜRK DİLİ ile daha fazla İSLAMİ kavram çıkar karşımıza ve gönül rahatlığı ile İslamın kaynağı Türk Kültürüdür diyebilirim.

Belki de bu yüzden batılı akılzadeler Türk deyince Müslüman eşleştirmesi yapıyorlar.  Haksız da değiller, ancak benim bazı İslam alimlerim bizi ARAP zannediyor, yanlışlık burda başlıyor. Sağlıkla ışıkla…